Dowiedz się więcej
Liposomy mogą być wykorzystywane jako skuteczne, zaawansowane nośniki leków, o właściwościach specjalnie dostosowanych do spełniania założonego celu. Ich uniwersalność wynika z unikatowych właściwości strukturalnych.
Cząsteczki budujące dwuwarstwę fosfolipidową decydują o jej cechach mechanicznych – sztywności, podatności na odkształcenia, wewnętrzne naprężenia. Dostosowanie składu dwuwarstwy fosfolipidowej wpływa bezpośrednio na te właściwości, skutkując zmianą zachowania nośnika podanego do organizmu, oraz jego oddziaływania z niesionym ładunkiem.
Właściwości bariery chroniącej lek mogą zmieniać się również w zależności od otoczenia, co umożliwia selektywne uwalnianie substancji aktywnych pod wpływem niskiego pH, w otoczeniu tkanek nowotworowych, lub w warunkach zwiększonej temperatury tkanek objętych zapaleniem.
Strategia kierowanych nośników leków opiera się na założeniu, że biologicznie aktywna substancja może być skutecznie dostarczona do wybranego miejsca organizmu bez konieczności narażania pozostałych jego obszarów.
W komórkach dwuwarstwa fosfolipidowa stanowi barierę, której przekroczenie jest ściśle kontrolowane. Kontrola ta odbywa się poprzez szereg mechanizmów wykorzystujących właściwości samej struktury oraz połączonych z nią maszyn molekularnych. Liposomy są bardzo podobne do błon komórkowych. Dzięki temu możliwe jest modyfikowanie bariery chroniącej zamkniętą substancję czynną i uwalnianie jej w kontrolowanych warunkach, na przykład w pobliżu tkanek objętych chorobą.
Znajomość właściwości fizycznych i chemicznych nośników liposomalnych pozwala na projektowanie struktur, których oddziaływanie z otoczeniem wzmacnia efekt terapeutyczny z jednoczesnym ograniczeniem efektów ubocznych niesionego ładunku.
Oddziaływania nośnika z otoczeniem wpływają na jego dystrybucję w tkankach, usuwanie z organizmu i zmianę efektywnego stężenia leku zwiększając skuteczność terapii. Po spełnieniu swojego zadania w organizmie, liposomalne nośniki ulegają degradacji, a ich składniki są wykorzystywane przez komórki w procesach metabolicznych.
Stworzenie narzędzi supramolekularnych umożliwia rozwiązanie szeregu problemów związanych ze stosowaniem klasycznych postaci leków w tym:
Wyniki prezentujące rezultat praktycznego wykorzystania technologii
Wykresy przedstawiają wynik analizy rozkładów liposomów w zawiesinie.
Wykres prezentujący wydajność zamykania polimeru i białka.
